بسم الله الرحمن الرحیم

قران یعنی  "ذکر " یعنی : یاد آوری .  یاد آور ی چه چیز ؟ !

یاد آور ی دارایی ها ی وجودمان

آن دارایی را که خداوند مهربان از ازل در درون همه ی ما گذاشته ، منتها عده ای با اطاعت کردن از نفس و مخالفت امر خدا، آن دارایی را فدای دنیایمان کرده ایم و با این غلط حرکت کردن آن سرمایه ی وجودمان را در دنیا خرج کرده ایم وبا این زیان کاری هم وارد عالم بالا می شویم .

اما عده ای هم با زیرکی ، دنیا را وسیله و ابزاری گرفتند برای رسیدن به آن دارایی و به آن کامپیوتر و سرمایه ی  وجودشان راه پیدا کردند وآن سرمایه را در بازار سود ریختند و با سود کلان هم وارد بر آن عالم می شوند .

در دنیا هم شما دیده اید افرادی که زیرک و هوشیارترند ، بهتر می فهمند که  سرمایه و پول خود را چگونه باید به سود برسانند ؛

اما عده ای هم در اثر نادانی نه تنها پول و سرمایه ی خود را در بازار سود نمی ریزند ؛ بلکه با ریخت و پاشی که دارند ؛هی از سرمایه و پول آنها کاسته می شود تا نهایتا به بن بست و ورشکستگی می رسند .

اگر ما سرمایه ی درون را چراغ روشنی فرض کنیم ،کسی که به این چراغ و روشنایی درون دست پیدا کند ،صاحب نور است ؛ می تواند با این چراغی که بدست دارد به هر تاریکی وارد شود و زمین هم نخورد ،

 چون با نور درونش حرکت می کند و  بصیرت دارد و جلوی پایش را و چاله ها و دامهایی که شیطان در مسیرش پهن کرده را می بیند و تا رسیدن به مقصد (بهشت ) در راه پایش به چاله های گناه نمی لغزد .

اما کسی که نتوانسته به کامپیوتر و سرمایه و دارایی و نور وجودش راه پیدا کند چه ؟!  

دیگر خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل

بسم الله الرحمن الرحیم

ضمن تشکرو قدر دانی از نظرات ارزشمند شما عزیزان !  دوست عزیزی سؤال کردند که چگونه میتوان به باور وبه یقین رسید؟!  

 عزیزم تووقتی می خواهی لامپ اتاقت را روشن کنی ، اول باید کلید آن را بزنی ودر صورتی با زدن کلید ، لامپ روشن می شود که برق هم باشد ، حال اگر برق نباشد ، تو دهها مرتبه هم کلید را بزنی ، باز لامپ روشن نمی شود ،حال اگر برق باشد اما تو نخواهی کلید را بزنی باز لامپ روشن نمی شود .  پس هم باید برق باشد هم باید تو حرکت کنی وکلید مورد نظر را بزنی تا به روشنایی برسی . حال اگر ما برق را فرض کنیم > ایمان    وکلید را فرض کنیم >کلید وجود ، همان گونه که گفتیم برای روشن کردن لامپ هم باید برق باشد ، هم باید کلید را بزنی ، برای به باور رسیدن وروشنی وجود ، هم باید ایمان باشد هم باید عمل به تکلیف و وظیفه باشد . یعنی برق ایمان + کلید وجود که انجام واجبات است و ترک محرمات ، تورا به > روشنایی وجود می رساند .

ایمان و عمل صالح ، مکمل یکدیگرند . هرچه تو در تقویت ایمان خود بکوشی ، عملکرد تو زیبا وخالص تر می شود. هرچه عمل تو زیباتر شود ، مرتبه ی ایمانت بالاتر می رود وبه همین ترتیب جلو می روی تا به یقین می رسی . چون مطلب بسیار عمیق است ، اجازه دهید ادامه مطلب را در جلسه ای دیگر با عنوانی دیگر مطرح کنیم تا بهتر در جانتان بنشیند ، انشاء الله .   

 بسم الله الرحمن الرحیم

دیگر عواملی که باعث می شود عقل در انسان کنار رود ، نبود ایمان است . وقتی ایمان رفت به دنبال آن عقل هم تاریک می شود ، پس ایمان چراغ عقل است که عقل از آن نور میگیرد و راه ورسم بندگی را به انسان نشان می دهد . شما وقتی در یک شب برفی به خانه ای ویلایی و بسیار بزرگ و تاریک و بدون روشنایی وارد می شوی که چند سگ هم برای نگهبانی در آن خانه تشریف دارند ،با هر قدمی که می گذاری هر آن ممکن است آسیب شدید ببینی ، یا مورد حمله سگان قرار  می گیری یا توی استخر وسط خانه می افتی و یخ می زنی .یا ........

به هر حال با نبود روشنایی وبدون آشنایی به آن خانه وارد شدن بسیار ریسک می طلبد  و بعید به نظر می آید که بتوانی به سلامت از آن خانه خارج شوی .

پس با نبود ایمان ، عقل در تو خاموش می شود ، لذا نمی توانی حق را از باطل تشخیص دهی و نمی توانی خوب وبد را  بشناسی .

همان گونه که در آن خانه ی تاریک تو با تشخیص غلط  آن سگ قوی هیکل که خواب است را صندلی می بینی و روی آن می نشینی و معلوم نیست در آن گیر ودار حمله ی سگ چقدر جسمت لطمه بیند که مجبور باشی ماهها در بیمارستان منزل گزینی ، به همان گونه هم وقتی تو در تاریکی عقل ، دام شیطان را نمی بینی ، به تصور اینکه این همان خانه ی سعادت است که بهشت نام دارد ، بدون چراغ عقل و بدون شناخت شیطان  پا به دام شیطان می گذاری وبا این تشخیص غلط خدا می داند چقدر از انسانیت دور شوی که بعد از مرگ مجبوری چندسال دهری در بیمارستان برزخ در عذاب ها  منزل گزینی ،و از لذت زیبایی های بهشت محروم بمانی .